سال ۱۲۰۸، تزریق واکسن آبله به کودکان و نوجوانان یا آبله‌کوبی به فرمان امیرکبیر آغاز شد. اما چند روز پس از آغاز آبله‌کوبى به امیرکبیر خبر دادند به دلیل آنکه فالگیران و دعانویسان شایعه کرده بودند که واکسن زدن باعث رفتن جن در خون انسان مى‌شود! مردم واکسن نمی‌زنند. هنگامى که پنج نفر به علت آبله جان باختند، امیر برای وادارکردن مردم به آبله‌کوبی فرمان داد هر کس که آبله نکوبد باید پنج تومان به دولت جریمه بپردازد. شاید امروز احمقانه و خنده‌دار به شمار آید، ولی در آن زمان تعدادى پنج تومان را پرداختند و شمارى هنگام مراجعه مأموران برای واکسیناسیون در آب انبارها پنهان مى‌شدند یا از شهر بیرون مى‌رفتند و القصه فقط ۱۳۰ نفر واکسن زدند! در همان روز فرزند پاره‌دوزى که از بیمارى آبله مرده بود، به نزد امیرکبیر آوردند. چند دقیقه دیگر، بقالى را آوردند که فرزند او نیز از آبله مرده بود. این بار امیرکبیر دیگر نتوانست تحمل کند. روى صندلى نشست و با حالى زار از جهل مردم گریست.
۱۹۲ سال از روزی که امیر گریست می‌گذرد و این روزها تبلیغات «واکسن‌گریزان» در فضای مجازی بین شهروندان در حالی دست به دست می‌شود که برخی با قصد و نیت مشخص در حال نشر آن هستند. این واکسن‌گریزان یا افرادی ناآگاه هستند یا سودجویانی که به دنبال کسب منفعت از بیماری مردم. لطفاً به استوری و پیام‌های این نادانان قرن بیست و یکم توجه نکنید و آن را نشر ندهید.
وقتی اولین برنامه واکسیناسیون عمومی در سال ۱۲۰۸ به تصویب مجلس شورای ملی رسید بسیاری به این دلیل که واکسن از طرف فرنگی‌ها وارد کشور شده بود، از دریافت آن خودداری می کردند و مردند، ولی گذشت زمان ثابت کرد تنها راه نجات، واکسن است!
بیشتر بخوانید: آمار ابتلا به بیماری کرونا در کوهچنار از مرز پنج هزارنفر گذشت/ فوت ۱۳۳ کوه‌چناری
مقاومت در برابر درمان متأسفانه بین ما سابقه دارد، اما به طور قطع نظام سلامت و بهداشت ایران و سایر کشورهای دنیا علاج مؤثرتری از واکسن برای کنترل شرایط حال حاضر نمی‌شناسد؛ اما با کمال تأسف در کنار فرصت تولید و عرضه واکسن با هجمه افرادی ناآگاه و ضدعلم در ماه‌های اخیر مواجه شده‌ایم که به اقسام مختلف و با ترفندهای متفاوت اهدافی را دنبال می‌کنند که نتیجه تبعیت از آن، چیزی جز ادامه مشکلات ناشی از کرونا نخواهد بود.
قطعاً اگر بخواهیم زودتر بر چالش موجود فائق شویم باید به‌صورت هدفمند و سختگیرانه با هجمه واکسن‌گریزی که راه افتاده است مقابله شود.
لطمه و صدماتی که پخش مطالب کذب و خلاف واقع به اعتماد مردم به نظام سلامت وارد می‌کند آنقدر جدی است که انتظار است تمهیداتی اندیشیده شود که برخوردی قاطع، سریع و متناسب با تولیدکنندگان و ترویج‌دهندگان چنین اکاذیبی صورت گیرد که اگر چنین نشود باید هزینه‌های سنگینی را در آینده برای این اعتماد از دست‌رفته مردم پرداخت کنیم.
این اقدام هم به نوعی مجرمانه است و به نوعی نشر اکاذیب در جهت تشویش اذهان عمومی تلقی می‌شود و رفتارهایی است که از سوی مراجع قضایی قابل برخورد خواهد بود. به هر حال سلامت یک حق عمومی است و هر عامل یا فردی که سلامت جامعه را تحت تأثیر قرار دهد، به عنوان مُخل یک حق عمومی، قابل پیگیری است.
قطعاً اگر اعتماد عموم مردم یا حتی اعتماد کسری از جامعه در برابر واکسن خدشه‌دار شود صدمات آن به مقوله‌ی سلامت نه تنها در مورد کرونا بلکه درباره سایر بیماری‌های واگیر نیز در درازمدت ادامه خواهد داشت و صدمات آن گریبانگیر همه شهروندان خواهد شد.
روایت تاریخ از روزی که امیرکبیر گریست می‌گوید او گفت: مسئول جهل مردم نیز ما هستیم…ایرانیان اولاد حقیقى من هستند و من از این مى‌گریم که چرا این مردم باید این‌قدر جاهل باشند که در اثر نکوبیدن آبله بمیرند…
